मी तिला विचारलं

मी तिला विचारलं
मी तिला विचारलं,
तिनं लाजून होय म्हटल,
सोनेरी गिरक्या घेत, मनात गाणं नाचत सुटलं.......

तुम्ही म्हणाल , यात विशेष काय घाडलं?
त्यालाच कळेल, ज्याचं असं मन जडलं........
तुमचं लग्न ठरवुन झालं?
कोवळेपण हरवुन झालं?

देणार काय?
घेणार काय?
हुंडा किती,
बिंडा किती?
याचा मान,
त्याचा पान
सगळा मामला रोख होता,
व्यवहार भलताच चोख होता..

हे सगळं तुम्हाला सांगुन तरी कळणार कसं
असलं गाणं तुमच्याकडं वळणार कसं...
ते सगळं जाउ द्या,
मला माझं गाणं गाउ द्या..
मी तिला विचारल,
तिनं लाजून होय म्हटल,
सोनेरी गिरक्या घेत, मनात गाणं नाचत सुटलं.......

त्या धुंदीत, त्या नशेत, प्रत्येक क्षण जागवला,
इराण्याच्या हॉटेलात,
चहासोबत मस्कापाव मागवला
तेवढीसुद्धा ऐपत नव्हती,
असली चैन झेपत नव्हती,
देवच तेव्हा असे वाली,
खिशातलं पाकीट खाली

त्या दिवशी रस्त्याने सिंहासारखा होतो
हिंडत पोलिससुद्धा माझ्याकडे आदराने होते
बघतजीव असा तरंगतो तेव्हा भय असणार कुठलं?
मी तिला विचारलं,तिनं लाजून होय म्हटल,
सोनेरी गिरक्या घेत, मनात गाणं नाचत सुटलं......

.मग एक दिवस,चंद्र, सुर्य, तारे, वारे,
सगळं मनात साठवलं,
आणि थरथरणाऱ्या हातांनी ,
तिला प्रेमपत्रं पाठवलं
आधिच माझं अक्षर कापरं
त्या दिवशी अधिकचं कापलं
रक्ताचं तर सोडाच राव
हातामधलं पेनसुद्धा होतं तापलं


पत्र पोस्टात टाकलं आणि आठवलं,
पाकिटावर तिकिट नव्हतं लावलं
पत्रं तिला पोचलं
तरिसुद्धा तुम्हाला सांगतो,
पोष्टमन तो प्रेमात पडला असला पाहिजे,

माझ्यासारखाच त्याचासुद्धा कुठेतरी जीव जडला असला पाहिजे
मनाच्या फ़ांदीवर,
गुणी पाखरु येउन बसलं
मी तिला विचारलं,
तिनं लाजून होय म्हटल,
सोनेरी गिरक्या घेत, मनात गाणं नाचत सुटलं......

पुढे मग तिच्याशिच लग्नं झालं,
मुलं झाली,
संगोपन बिंगोपन करुन बिरुन शिकवली
मी तिच्या प्रेमाखातर नोकरीसुद्धा टिकवली...

तसा प्रत्येकजण नेक असतो,
फ़रक मात्र एक असतो
कोणता फ़रक?
मी तिला विचारलं,
तिनं लाजून होय म्हटल,
सोनेरी गिरक्या घेत, मनात गाणं नाचत सुटलं....... मंगेश पाडगावकर

When Nights are long & Friends are few,
I sit by my Window & think of u.
a silent whisper a silent tear.
with all my Heart i wish you were here.

आई..................................

आई

आई एक नाव असतं

घरातल्या घरात गजबजलेलं गाव असतं!

सर्वांत असते तेव्हा जाणवत नाही

आता नसली कुठंच तरीही

नाही म्हणवत नाही

जत्रा पांगते

पालं उठतात

पोरक्या जमिनीत उमाळे दाटतात

आई मनामनात तशीच

जाते ठेवून काही..........

जिवाचं जिवालाच

कळावं असं

जाते देऊन काही

आई असतो एक धागा

वातीला उजेड दावणारी समईतली जागा

घर उजळतं तेव्हा

तिचं नसतं भान

विझून गेली अंधारात की

सैरावैरा धावायलाही कमी पडतं रान

पिकं येतात जातात

माती मात्र व्याकुळच.............

तिची कधीच भागत नाही तहान

दिसत नसलं डोळ्यांना तरी

खोदत गेलो

खोल खोल

की सापडतेच अंतःकरणातली खाण

याहून का निराळी असते आई?

ती घरात नाही तर मग

कुणाशी बोलतात गोठ्यात हंबरणाऱ्या गायी?

आई खरंच काय असते?

लेकराची माय असते

वासराची गाय असते

दुधाची साय असते

लंगड्याचा पाय असते

धरणीची ठाय असते

आई असते जन्माची शिदोरी

सरतही नाही

उरतही नाही!

आई एक नाव असतं

नसते तेव्हा घरातल्या घरात गलबललेलं गाव असतं!!